آماده سازی سالن جهت پرورش مرغ بومی-1

در امر پرورش طیور، استفاده از سالن کمک موثری به کنترل عوامل محیطی می نماید. در این مطلب عواملی جهت آماده سازی سالن پرورش مرغ بومی توضیح داده میشود:

• حرارت: طیور مانند سایر گرم خون ها، همواره مقداری حرارت، رطوبت و گاز کربنیک تولید میکنند. درجه حرارت بدن مرغ از دمای محیط بالاتر است. هرچه درجه حرارت محیط بهه دمای بدن مرغ نزدیک تر باشد اتلاف حرارت کمتر است .اما همواره دمای محیط باید کمتر از حرارت بدن مرغ باشد تا مرغ بتواند حرارت بدن خود را دفع کند. عدم دفع حرارت بدن مرغ باعث کاهش اعمال متابولیکی بدن می شود. درجه حرارت مناسب برای طیور بین 18 تا24 درجه سانتیگراد می باشد. این تنها بازه مفید برای عملکرد مناسب متابولیکی بدن مرغ می باشد . در کمتر از 18 درجه  منجر به افزایش مصرف دان و بیشتر از 24 باعث کاهش مصرف دان میشود و درنتیجه رشد نامطلوب مرغ می گردد.ساختمان ها باید طوری ساخته شوند که در تابستان خنک و در زمستان گرم باشند .همچنین باید در نظر داشت در هفته های اول دوره ی پرورش نیاز به حرارت بیشتر و تدریجا با رشد پرها حرارت ساختمان باید کاهش یابد. برای تامین حرارت از مادر های گازی و بخاری میتوان استفاده نمود . درصورت لزوم باید سیستم های خنک کننده را بکار گرفت.حرارت مطلوب برای جوجه های گوشتی پس از هفته ی ششم تا موقع فروش 16 درجه سانتیگراد است. حرارت مناسب در سالن های تخم گذاری ،نیز همان 16 درجه سانتیگراد می باشد.
• رطوبت: طیور مقدار زیادی آب از راه تبخیر ششی ،مدفوع و سایر فعالیت های بدنی از دست می دهند.لذا همیشه در سالن مقدار فراوانی بخار آب موجود است.بخار آب بایستی از طریق سیستم تهویه به خوبی دفع گردد.دفع رطوبت در تابستان کار مشکلی نیست .با باز کردن دریچه ها و افزایش سرعت پنکه ها می توان هوای بیشتری به سالن وارد کرد بدون اینکه نگران سرماخوردگی طیور باشیم.بعلاوه هوا در تابستان خشک تر است و زمانی که وارد سالن میشود مقدار زیادی از رطوبت سالن را جذب می کند.اما دفع رطوبت در زمستان مسئله ساز است .بعلت سردبودن هوای خارج ، باز کردن دریچه ها عملا ممکن نیست و همچنین هوای بیرون دارای رطوبت زیادی است.تنها راه دفع رطوبت از سالن گرمتر کردن هوای داخل سالن است. این امرباعث میشود که قدرت جذب رطوبت توسط هوای وارد شده افزایش یابد.رعایت اصول صحیح ساختمانی و عایق بندی سقف و دیوارها و وجود دستگاه تهویه مناسب از تراکم رطوبت جلوگیری میکند و مانع مرطوب شدن بستر سالن و شیوع بیماری انگلی میگردد.

• تهویه : تهویه هم بصورت طبیعی و هم بصورت مصنوعی انجام میپذیرد.در تهویه بصورت طبیعی از پنجره های دیواری و یا سقفی استفاده میگردد. در اینصورت به ازای هر 100 متر مربع از سالن 5مترمربع پنجره در نظر گرفته میشود. پنجره ها بایستی در دوطرف سالن نصب گردند بطوری که مقابل یکدیگر نباشند و از کوران هوا جلوگیری شود.سمت باز شدن پنجره ها باید بطرف بالا باشد تا هوای وارد شده به سقف برخورد کند. بعد از گرم شدن در اختیار جوجه ها قرار گیرد.زمانی که تراکم جوجه ها در سالن زیاد باشد باید از هواکش های دیواری و یا سقفی استفاده نمود. در سالن هایی که پنجره ندارند نیز از هواکش هایی استفاده میگردد که از یک طرف هوا را وارد سالن میکنن و از طرف دیگر هوای ناسالم را از آن خارج میکنند اینگونه هواکش ها معمولا در سقف نصب می گردند. تعداد هواکش های مورد نیاز سالن با با تقسیم طول سالن به عرض آن بدست می آید. قدرت هر هواکش هم از طریق مقدار هوای لازم در سالن برحسب فوت مکعب در دقیقه تقسیم بر تعداد هواکش بدست می آید. مثال: هر جوجه 4 فوت مکعب در دقیقه هوا لازم دارد اگر سالن 10000 جوجه داشته باشد هوای لازم سالن 40000فوت مکعب در دقیقه می شود که اگر 8 هواکش وجود داشته باشد قدرت هر هواکش میبایست: فوت مکعب باشد.

این مطلب ادامه دارد…