هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
آموزش مرغداری: قدم به قدم
آموزش مرغداری: قدم به قدم
در زمینه پرورش جوجه گوشتی،کتاب‌ها و رسالات متعددی نوشته شده است
اما هنوز جای نوشته‌ای که هم جامع باشد و تمام مراحل پرورش را در برگیرد
و هم ساده باشد تا بتواند ارتباط مؤثری با جامعة مرغدار برقرار سازد و هم متکی بر نکات عملی و مفید باشد، خالی است.
این نوشته کوششی است در جهت پر کردن این خلأ.هدف، آموزش عملی نکات مفید
و پرهیز از تفصیل در نکات نظری و تیوریک و ارایه مطالب به شیوه‌ای گام به گام از جوجه یک روزه تا مرغ قابل فروش است.
ضمناً سعی شده است که مطالب با لحن آمرانه و دستوری القا نشود بلکه به دلایل مؤید آن هم پرداخته شود
تا در ذهن مرغدار، اهمیت و ضرورت هر دستورالعمل روشن گردد
و در نتیجه رغبت بیشتری برای اهتمام و جدیت در عملی کردن آن‌ها در او ایجاد شود.
جایگاه:
از آن جا که بحث اصلی ما به پرورش مربوط می‌شود،
فرض بر این است که ساختمان مرغداری از حداقل استانداردهای لازم برخوردار است و چون
این استانداردها معمولاً دستورالعمل های مراجع مجوز دهنده، لحاظ شده است
از تذکر تفصیلی در این باره صرف نظر می‌کنیم. نکاتی از این قبیل که:
– جهت ساختمان شرقی غربی باشد .
– محل هواکش ها به گونه‌ای باشد که جریان شدید باد باعث اختلال در عملکرد آن‌ها نشود.
– فاصله مناسب (حدود 5 / 1 کیلومتر) از سایر واحدهای پرورش طیور مد نظر باشد.
– ترجیح بر این است که ظرفیت سالن‌ها به صورت واحدهای 5000 قطعه‌ای در نظر گرفته شود.
چرا که یکنواختی جریان هوا در این سالن‌ها بیشتر امکان پذیر است و اختلاف جریان هوا و رطوبت و حرارت در نقاط مختلف سالن را به حداقل می‌رساند.
در سالن‌های طولانی یکنواخت کردن این عوامل مشکل‌تر و دور از دسترس‌تر است.
حفاظت زیستی:
این حفاظت شامل مجموعه اعمال بازدارنده در مقابل نفوذ آلودگی‌ها به محیط مرغداری است که مهم ترین این راهکارها عبارتند از:
– حصارکشی و محوطه سازی برای ممانعت از ورود افراد غیر مسیول و جانوران اهلی و وحشی.
– کنترل ترددها در ورودی مزرعه با برقراری پست نگهبانی یا حداقل با موانع فیزیکی بازدارنده (نظیر درب، زنجیر و…)
– فضای سبز باید حداقل 15 متر از دیوارهای محل پرورش فاصله داشته باشد.
توضیح آن که این فضاها با جذب نور و حرارت، ممکن است تعادل حرارتی سالن را دچار اختلال سازند.
– استفده از ضد عفونی‌های مناسب در ورودی مزرعه و ورودی‌های سالن.
این ضد عفونی‌ها باید طبق برنامه معین هر از چند گاهی تعویض شوند تا راه بر مقاومت‌های میکربی احتمالی بسته شود.
– کسانی که به هر دلیلی می‌خواهند وارد سالن‌ها شوند باید لباس و کفش مخصوص داخل محوطه را بپوشند و در صورت امکان دوش هم بگیرند.
– برای کنترل کامل بر تعویض لباس و کفش، سعی کنید رنگ لباس‌ها و کفش‌ها در قسمت‌های مختلف مرغداری
(از قبیل سالن‌ها- محوطه و ورودی‌ها) از یکدیگر متمایز باشد تا امکان اشتباه و خطا به حداقل برسد.
– از نگهداری طیور بومی در محوطه و اطراف مرغداری جداً پرهیز نمایید.
این طیور چون واکسن‌های لازم را دریافت نکرده‌اند خطر مهمی در انتقال بیماری‌ها – به خصوص انواع ویروسی
و خطرناک نظیر نیوکاسل و آنفلوانزا – به شمار می‌روند. به علاوه چون سن این طیور بالاتر از گله است ،
همیشه می‌توانند ناقل عامل بیماری باشند، بدون آن که خود بدان مبتلا شوند.
به عبارت دیگر این گونه طیور معمولاً به دلیل سازگاری تدریجی با محیط، می‌توانند
حامل و ناقل عوامل بیماری‌های مختلفی باشند که خود از سر گذرانده‌اند یا با آن تطبیق یافته‌اند.
– طعمه گذاری برای جانوران موذی و بخصوص موش که نقش به سزا در انتقال بیماری هایی چون سالمونلا دارد، باید حتماً مد نظر قرار گیرد.
استفاده از چسب‌های مخصوص به دام انداختن موش در محل تردد آن‌ها معمولاً با موفقیت همراه است.
مدیرسایت
