تاریخچه بیماری گامبورو علائم و پیشگیری

تاریخچه بیماری گامبورو

ویروس گامبورو عاملی است که باعث بروز بیماری گامبورو در طیور می‌‌‌‌شود.

ویروس گامبورو در سال 1962 شناسایی و کشف شده است.

معمولا در مواردی که بیماری گامبورو تشخیص داده شود، آمار مرگ و میر به 60 درصد نیز خواهد رسید. بدین ترتیب می‌‌‌‌تواند بسیار خطرناک باشد.

بیماری گامبورو یکی از خطرناک ترین بیماری های دام و طیور می‌‌‌‌باشد.

معمولا بیشتر مواقع این بیماری گریبان گیر جوجه های بین 4 تا 6 هفتگی می‌‌‌‌شود.

البته این بدان معنا نیست که در سنین کمتر و یا بیشتر این بیماری دیده نمی شود.

برای نخستین بار در سال 1962 در ایالت دلاویر شهر گامبورو آمریکا این بیماری مشاهده شده و پس از آن این بیماری به کشور های مختلف منتقل شده است.

با توجه به اینکه بیماری گامبورو می‌‌‌‌تواند مقاومت جوجه و مرغ را در برابر انواع بیماری‌ها ‌‌‌بسیار کمتر نماید،

لذا می‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث ضرر و زیان های جبران ناپذیری به پرورش دهندگان مرغ بومی تخمگذار و گوشتی وارد نماید.

زیرا از سنین کم گریبان گیر جوجه‌ها ‌‌‌شده و باعث بروز بیماری های مختلف در آنها می‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

مقابله با بیماری

بدین ترتیب مقابله با بیماری گامبورو اهمیت بسیار زیادی پیدا می‌‌‌‌‌‌‌‌کند و کنترل کردن این بیماری می‌‌‌‌‌‌‌‌تواند بسیار راحت تر از درمان کردن آن باشد.

لذا توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌شود که با رعایت مواردی که در ادامه این مقاله به آنها اشاره می‌‌‌‌‌‌‌‌شود،

تا حدود زیادی احتمال بروز این بیماری را کاهش داده و با خیال راحت به پرورش مرغ تخمگذار و همچنین مرغ گوشتی بپردازید.

زیرا از بین بردن هر نوع بیماری می‌‌‌‌تواند هزینه های به مراتب بیشتر داشته باشد.

در سال های قبل یک سویه از این بیماری توانسته است در چندین قاره مختلف باعث تلفات و مرگ و میر پرندگان بسیار زیادی شود.

عواقب آن در قاره های اروپا، آفریقا، شرق آسیا، خاورمیانه و آمریکا دیده شده است. بدین ترتیب مواقعی که این بیماری در طیور مشاهده می‌‌‌‌شود،

بهتر است که با اقدامات لازم به کنترل و از بین بردن آن نمود. تا شیوع پیدا نکند.

زیرا می‌‌‌‌تواند باعث مرگ و میر طیور بسیار زیاد و بروز خسارت های جبران ناپذیری شود.

بدین ترتیب معمولا افراد بسیار زیادی به دنبال آشنایی با این بیماری می‌‌‌‌باشند.

علائم و نشانه های گامبورو

معمولا نشانه های بسیار مختلفی برای بیماری گامبورو بیان شده است که هر کدام از آنها مشاهده شود،

باید بررسی های دقیق تر شروع شود تا بتوان در مراحل ابتدایی این ویروس را تشخیص داد.

عدم تحرک کافی از جمله اصلی ترین نشانه های این بیماری به شمار می‌‌‌‌رود. نشانه دیگر آن نیز افسردگی می‌‌‌‌باشد.

پژمردگی نیز می‌‌‌‌تواند یکی از علائم درگیر شدن پرندگان به ویروس گامبورو باشد.

اسهال خونی دیگر موردی است که معمولا گامبورو می‌‌‌‌تواند دلیل آن باشد.

بدین ترتیب باید با مشاهده هر کدام از این بیماری‌ها ‌‌‌اقدامات لازم را انجام داده، تا بتوان میزان تلفات را در کمترین حالت ممکن نگه داشت.

در غیر این صورت میزان تلفات بالا رفته و این موضوع باعث بروز ضرر و زیان های بسیار زیاد می‌‌‌‌شود.

این موضوع باعث اهمیت دقت و دانش کافی پرورش دهندگان می‌‌‌‌شود،

زیرا اگر فردی نتواند علائم و نشانه های یک بیماری را به خوبی تشخیص دهد، هرگز نمی تواند در مراحل اولیه بیماری را کنترل نماید.

پیشرفت و حاد شدن بیماری نیز طبیعتاً همراه با تلفات زیاد می‌‌‌‌باشد. لذا نیاز است تا پرورش دهندگان علم خود را درباره بیماری های افزایش دهند.

پیشگیری از بیماری گامبورو

زیرا واکسن می‌‌‌‌تواند سیستم ایمنی طیور را بسیار قوی تر نماید.

بدین ترتیب احتمال مبتلا شدن به این بیماری بسیار کمتر می‌‌‌‌شود.

واکسن گامبورو را می‌‌‌‌توان به صورت قطره در چشم طیور، محلول در آب طیور و یا به صورت اسپری جهت انواع طیور استفاده نمود.

ضد عفونی کردن سالن یا مکان نگهداری جوجه‌ها ‌‌‌و مرغ‌ها ‌‌‌نیز می‌‌‌‌تواند یکی از اقدامات مناسب برای پیشگیر از بیماری گامبورو و حتی سایر بیماری‌ها ‌‌‌باشد.

بدین ترتیب معمولا طیور سالم تر مانده و کمتر به بیماری هایی مانند گامبورو مبتلا می‌‌‌‌شوند.

با توجه به راحتی و کم هزینه بودن ضد عفونی نسبت به از بین بردن بیماری های مختلف،

می‌‌‌‌تواند به عنوان روشی مقرون به صرفه و کاملا اقتصادی به صورت دوره ای انجام شود.

بدین ترتیب امکان بروز بیماری به مراتب کمتر از مکان هایی است که ضد عفونی نمی شوند.

نشر این مطلب با ذکر منبع “طیوران صنعت سید” بلامانع است.

تاریخچه بیماری گامبورو علائم و پیشگیری

تاریخچه بیماری گامبورو علائم و پیشگیری