دیسکندروپلازی تیبیا

دیسکندروپلازی تیبیادرشت‌نی، نوعی بیماری عمومی است که ناحیه رشد غضروفی را مبتلا می‌کند. در این حالت یک نارسایی موضعی در معدنی شدن منطقه بینابینی به وجود می‌آید که به ایجاد یک برجستگی غضروفی و هرمی شکل منجر می‌شود، که به طور دائم در داخل دیافیز، جای می‌گیرد.

به عبارت دیگر ضایعات به صورت توده‌ای از غضروف غیرطبیعی هستند که در داخل استخوانها از ناحیه صفحه رشد تا متافیز گسترش پیدا می‌کنند و معمولاً پس از شکستن استخوان قابل مشاهده‌اند. اگر ضایعات وسیع باشد، لایه سطح استخوانها نازک شده و در نتیجه قسمت ابتدایی استخوان شکسته می‌شود.

عروق خونی نمی‌توانند در این غضروف غیرطبیعی نفوذ نمایند. این فرایند زمانی بیشترین اهمیت را می‌یابد که در نژادهای گوشتی سنگین بویژه پرندگان مسن، استخوانهای دارای رشد سریع و تحمل‌کننده وزن بدن مبتلا گردند.

قسمت فوقانی استخوان درشت نی با شدت بیشتری مبتلا می‌شود و ضخیم و خمیده می‌گردد. در کالبدگشایی، باز کردن قسمت میانی انتهای فوقانی درشت نی مشخص کننده یک توده غضروفی برجسته خواهد بود.

این حالت ممکن است در یک یا هر دو طرف وجود داشته باشد. تاکنون عوامل متعددی در مورد این بیماری شناخته شده است ولی علت (یا علت‌ها) به‌درستی مشخص نشده است.

این عوامل عبارتند از:

الف) ژنتیک (نژادهای سنگین و دارای رشد سریع حساس‌ترند)

ب) سن (جوان‌ها حساس‌ترند)

ج) جنس (نرها حساس‌ترند)

د) شرایط پرورش

ه) بالا بودن کلرید و فسفات نیز میزان بروز آن را افزایش می‌دهد.

ی) جیره‌ها و شرایط مدیریتی که باعث رشد سریع می‌گردند بروز این بیماری را افزایش می‌دهند. انواع مختلف کنجاله سویا نیز بر روی میزان بروز این بیماری تاثیر دارند. این بیماری در طیور گوشتی با خوراندن کشت فوزاریوم روزیوم ایجاد شده است. به نظر می‌رسد که عصاره آبکی این قارچ (TDP1) سم اصلی آن باشد.